temperatura rośnie czyli Środek lata Małgorzata Warda

Gdyby można było w tym miejscu wykrzyczeć emocje, pewnie zagłuszyłabym tym krzykiem myśli wszystkich, którzy zajrzą pod ten adres. Gdyby można tu było bić i gryźć, przekazać tę gorycz i temperaturę wrzenia po lekturze książki. Ach gdyby można było! Banalnie będzie jeśli napiszę dawno nie czytałam tak emocjonującej historii, bo to banalne i nie pasuje dla Środka lata, bo nie ma takich słów, które potrafiłyby opisać to, co czułam w trakcie lektury i czuję teraz, kiedy - niestety - zamknęła się ostatnia karta książki. Chciałoby się – równie banalnie – zapytać – Pani Małgorzato będzie ciąg dalszy? Bo choć historia rodziny Feyów jest okrutna, straszna i nieprawdopodobna, to po jej przeczytaniu niczego nie pragnę więcej jak poznać osobiście te rodzinę albo dowiedzieć przynajmniej jak im się wiedzie – Mateusz nadal w Krakowie? Lou wyrosła? A Laura, jak sobie radzi Laura? I tylko boję się jednego, a mianowicie tego, że Lou też?!
Środek lata z letnich temperatur ma gorączkę wrażeń. Nic poza tym albo aż, bo to tragiczna i smutna historia, a jak smutna świadczyć mogą moje łzy, których (kolejny minus bloga) również nie mogę uwidocznić na tej stronie. Popłakałam się nad książką od niepamiętnych czasów, wzruszyłam się i zagryzając pięści powtarzałam, jak mantrę, nie, nie, nie!
Dla tych, którzy czytali to, co napisałam o Nikt nie widział, nikt nie słyszał albo też osobiście czytali książkę, powiem jedno – to jest nic w porównaniu ze Środkiem lata. Ja nadal utrzymuje się w przekonaniu i nadal (choć muszę) nie zaliczę również tej książki do literatury polskiej. Choć rzecz dzieje się w jak najbardziej polskiej Gdyni, nad naszym, polskim morzem, w polskich realiach szarej rzeczywistości. Ale polska literatura jest zwykle nudna i ciągnie się niemiłosiernie, a Środek lata nie ma nic wspólnego z nudą, a jedyne, co mogę mu zarzucić, to fakt, że kiedyś się kończy.
Rodzina Feyów, niby normalna, spokojna rodzina, troje dzieci, wymarzony, ciężko wypracowany dom i życie, choć bez nadzwyczajnych namiętności całkiem przyzwoite i ułożone. A jednak coś zgrzyta, ktoś ukrył gdzieś głęboko tajemnicę, która doprowadza do tragedii, która musi znaleźć swoje ujście. Sylwia i Mateusz to rodzeństwo darzące się silnym uczuciem, złączone nierozerwalną więzią, żyjące w swoim świecie ... ach jest jeszcze Lucyna, nie można zapomnieć o małej Lou, choć tych dwoje czasem zdaje się o niej zapominać, zresztą im zdarza się często zapominać o całym świecie. Nie źle! - cały świat to tych dwoje. I kiedy ginie jedno z nich ten świat się rozpada, zmienia. Nic już nie jest i nie będzie takie piękne i proste … ale czy w ogóle kiedykolwiek było?
Nie chcę w tym miejscu opisywać całej historii, streszczać tego, co przeczytacie w książce, bo jedno zdanie za dużo i może się zdarzyć, że ogień przygaśnie. A ja chcę abyście płonęli jak ja w trakcie lektury, aby emocje paliły was jak żar nieba w środku lata.

Niesamowita, ciężko mi się z nią rozstać, chcę więcej i dalej i jednocześnie chcę cofnąć czas, naprawić to, co zepsuto u Feyów, a jeśli naprawić się nie da, to choćby troszkę cofnąć zegar czasu i pomóc miłości. Co za emocje!