książkowa lista marzeń, z prasy i wydawnictw

Czytanie prasy o literaturze może przysparzać nie lada kłopotów. Po pierwsze, i oczywiste odciąga od lektury książki, a ta czasem jest terminowa (na przykład) albo tak wciągająca, że żal człowiekowi ją odkładać. Jednak jak to z prasą bywa, szybko się "psuje", przeterminowuje, więc ma pierszeństwo. Staram się unikać kupowania prasy książkowej, nazwijmy ją tak, dla uproszczenia, bo wiem, że albo straci ona termin przydatności gdzieś w czeluściach półek, albo będę się złościć na odłożoną książkę, którą akurat czytam - żeby tylko jedną ;/! Minusem takiej prasy jest też to, że ... za dużo się z niej dowiaduję. Choćby wczoraj - taka lektura tramwajowa Bluszcza przyniosła zakup jednej książki, po którą z racji perypetii z kartą musiałam ... podjechać dzisiaj. Oczywiście, że nic nie musiałam, ale jak wytłumaczyć sobie, że książka poczeka;/? Z kolejnych gazet o książkach urosła niebotycznych rozmiarów lista z modnym ostatnio hasłem must have! Nie lubię tego określenia, ale na własny użytek nazwę tę listę (nawet chcę to nie lubię) listą marzeń. Bo podejrzewam, że większość z tych książek, które się na niej znalazły pozostanie w sferze marzeń, z różnych powodów.

Pewnie z poniższej listy wyciągnięcie kilka perełek, które znajdują się w Waszych marzeniach, o których większość z Was czytała w najświeższej prasie ale ja i tak ją tu zamiesczę, choćby dlatego, by nie zapomnieć w najbliższym (i dalszym) czasie, co chciałabym przeczytać. Pewnie na większość z pozycji obcojęzycznych poczekam, aż wydane zostaną ich tłumaczenia, tak aby zaoszczędzić sobie czasu i łamania języka, ale to mnie nie martwi, bo trochę rozciągnie w czasie plany czytelnicze. Kilku kolorowych książkowych gazet nie kupiłam, przejrzałam i owszem, ale albo mnie nie zainteresowały, albo po prostu postanowiłam powiedzieć im nie! Lista poniższa powstała też dzięki odwiedzinom na stronach wydawnictw, które to bywają równie niebezpieczne, co prasa jeśli chodzi o kwestie zakupowe. Z tej listy nowości i zapowiedzi najbardziej cieszą mnie te obcojęzyczne, bo a) są tak pięknie wydane, zawsze piękniej niż polskie ich tłumaczenia, b) leżą w odleglejszej sferze marzeń, co generuje po pierwsze mniejsze koszty, bo i tak moge ich nie nabyć, a po drugie wiecej czasu, bo jak nie nabędę to nie będę musiała czytać. Polskie wydania cieszą w stronę powrotną, czyli dosłownie wtedy, kiedy czytam o nich wracając do domu z miasta, bo wtedy zmniejsza się ryzyko kompulsywnego ich zakupu po wystąpieniu z tramwaju, którego to przystanek znajduje się niebezpiecznie blisko księgarni.

Tak więc do dzieła, moja lista must have (może jeśli must have dotyczy książek ma mniej negtaywny wydźwięk, niż to dotyczące gromady ciuchów?):

Książki tego autora mają dla mnie działanie kojące, wręcz terapeutyczne. Przypominają mi zawsze mroźne powietrze, przynoszące ducha zimy (chyba wtedy czytałam pierwszą książkę Noblisty).

Czy można znów stać się dzieckiem? Odnaleźć w sobie dziecięce fantazje i dziecięcą wrażliwość? Le Clézio przekonuje, że tak. Bohaterami jego opowiadań są dzieci - biedne, nie zawsze rozumiane i kochane, ale zawsze oddające się marzeniom, cieszące się tajemniczym pięknem świata i wyobrażające sobie cuda. Udaje im się ze szczytu góry dotknąć nieba, zanurzyć w promieniach słońca, żeglować i dać się ponieść morskim falom. Mondo i inne historie to zbiór uwodzący poetyckim językiem, a także genialne studium dziecięcych charakterów. To książka o życiu w zachwycie oraz o tym, że marzyć trzeba, bo marzenia dają człowiekowi wolność i ogromną siłę, by jej bronić. Czytając ją, nie sposób nie wspomnieć dzieła innego wielkiego Francuza - Małego księcia.

Czytam właśnie serię o Zawrociu i stwierdzam, że gdyby nie część pierwsza, na którą natknęłam się przypadkiem (przypadkiem zachciało mi się "coś) nigdy nie wzięłabym do ręki pozostałych cześci cyklu. A teraz tak się cieszę, że jest "dalej". 

To książka kończąca znakomity cykl o Zawrociu – to pełna emocji opowieść o samotności i budowaniu nowych więzi, o rozczarowaniu i nadziei, o zdradzie i prawdziwej miłości. Matylda odkrywa fakt, który przewraca jej dotychczasowe życie do góry nogami. Musi poukładać je od nowa, w zupełnie inną całość. Czy potrafi zrezygnować ze swobodnego życia? Jak zakończy się jej walka o siostrę i... z siostrą? Czy przegoni chmury, które zbierają się nad Zawrociem? Jaką rolę w tym zawirowaniu odegra Wiktoria Krampp, tajemnicza kuzynka z Paryża?

 

W przypadku tego Pana i Wydawnictwa Zysk cieszę się potrójnie, bo aż trzy nowe tytuły Sacksa ukażą się najbliższym czasie. Do mojej kolekcji książek tego wybitnego psychologa i neurobiologa zarazem dołączą, poza Okiem umysłu - Wyspa daltonistów oraz Stanąć na nogi. 

W "Oku umysłu" Oliver Sacks przedstawia historie ludzi, którzy radzą sobie w świecie i komunikują się z innymi, choć częściowo utracili albo pewne umiejętności intelektualne, przez wielu z nas uważane za nieodzowne, albo zdolność postrzegania zmysłowego. Pisze więc o ludziach tracących na przykład mowę, umiejętność rozpoznawania twarzy, zdolność postrzegania trójwymiarowej przestrzeni, umiejętność czytania lub zmysł wzroku. Wszyscy oni stają przed wyzwaniem polegającym na konieczności dostosowania się do zupełnie odmiennego istnienia w świecie.

      Bo seria Orient Express jest doskonała! Nie mam nic więcej do     dodania.

     Ted Conover dokonał rzeczy niezwykłej: napisał poruszającą  książkę, obrawszy sobie za punkt wyjścia element infrastruktury. Droga w tej książce nie jest metaforą życia ani symbolem przemijania – Conover ucieka od banałów i opisuje konkretne ludzkie doświadczenia i emocje, zwłaszcza te związane z pokonywaniem dystansu. Posługując się reportażem w formie najszlachetniejszej, bo przedkładającej wierność szczegółowi nad tezy polityczne, autor współuczestniczy w życiu swoich bohaterów, a czytelnikowi pozwala poznać nowe oblicze zjawisk, o których ten gdzieś coś już słyszał: pisząc o drogach, opowiada o karczowaniu lasów w Peru, o konflikcie izraelsko-palestyńskim, o przemianach cywilizacyjnych w Chinach, o AIDS we wschodniej Afryce, o korupcji i przemocy w Nigerii. 

Do wydawnictw Czarnego dodałabym jeszcze Thurbona, który ma ukazać się w kwietniu 2012 The Lost Heart of Asia - tytuł oryginału oraz w marcu 2013 To a Mountain in Tibet - czytam teraz Po Syberii i czuję się jak w podróży. Oraz Theroux Stary Express Patagoński. Pociągiem przez Ameryki - ale to dopiero w maju 2012, nie mówiąc już o Safari mrocznej gwiazdy - odległy styczeń 2012!.

Czy muszę coś jeszcze dodawać? Recenzja Czary w Archipelagu, Nagroda Goncourtów i lektura poprzednich książek Houellebecqa powinny wystarczyć aby zechcieć sięgnąć po ten tytuł.

Jed Martin, debiutujący artysta, odnosi olbrzymi sukces za sprawą zdjęć przedstawiających mapy, po czym powraca do swojej pierwotnej twórczości, czyli do malarstwa. Wstęp do katalogu wystawy jego obrazów ma napisać światowej sławy pisarz, Michel Houellebecq - typ niezbyt przystępny, zdecydowanie za dużo pijący i strasznie zaniedbany. Między artystami zawiązuje się nić przyjaźni. Gdy kilka lat później pisarz zostaje zamordowany, Martin decyduje się pomóc w wyjaśnieniu przerażającej zbrodni. Kolejną już powieść enfant terrible francuskiej sceny literackiej można czytać na kilku poziomach.

Wciągnęłam się w część pierwszą trlyogi Mariasa Twoja twarz jutro. Oczywiście przyjdzie mi najpierw przeczytać pozostałe dwie, o ile doczekam się ich tłumaczeń, ale już mam chęć na Zakochanie. 

Niesie ona pewne niespodzianki, jak choćby tę, że po raz pierwszy narratorem jest kobieta (no a u Mariasa narrator to niemal wszystko). Współczesny Madryt. Maria, samotna sekretarka w wydawnictwie opowiada o znanej jej tylko z widzenia parze Miguelu i Luisie. W pewnym momencie on znika - w ponurych okolicznościach - i Maria zdobywa się na próbę nawiązania kontaktu z Luisą.

Hollinghursta czytałam bodaj wszystko, przynajmniej z tego, co mi wiadomo. Pisarz ten nie należy do szczególnie płodnych litaracko. Od wydania bookerowskiej Linii piękna (piękna!) minęło już siedem lat!

Do wiktoriańskiej willi na obrzeżach Londynu przyjeżdża młody arystokrata. To tytułowe obce dziecko Cecil Valance. Rodzinie Sawle-ów prezentuje swoje upodobanie do trunków i nocnych rozmów, córkę gospodarzy obdarza płomiennym pocałunkiem, a syna - szczególnym zainteresowaniem. Z tego intensywnego pobytu w domu na wsi zrodzi się wiersz, który po nagłej śmierci Cecila na wojnie będzie siłą napędową legendy rozciągającej się na niemalże sto lat. Dla kogo powstał: dla kobiety czy mężczyzny? Nad tym zaczną zastanawiać się potomkowie przedwojennych bohaterów, w miarę jak coraz więcej szczegółów dotyczacych pamiętnej wizyty wyjdzie na jaw.

Hollingurst intryguje mnie bodaj najbardziej!

Co prawda Brick Lane leży w stosie, nawet gdzieś na dnie, dzielnie czeka na swoją kolej, ale ja i tak mam chęć na tę powieść. Być może treść, którą przybliża magazyn Książki tak podziałała?

A gdyby księżna Diana wcale nie zgineła w wypadku samochodowym tylko upozorowała swoją śmierć i uciekła od królewskiego splendoru ma amerykanską prowincje? Mogłaby zmienić się w anonimową Lydię i z powodzeniem zacząć ukladać sobie nowe życie w niewielkim miasteczku. Tak przynajmniej M. Ali wyobraża sobie alternatywną wersję zakończenia burzliwego małżeństwa Diany Spencer z księciem Karolem. Jak każdy uciekinier Lydia wie jednak, że zdobyta fortelem nowa tożsamość to rzeczy kruche jak porcelana. Po 10 latach pewien spostrzegawczy paparazzo John "Graber" Grabowski zaczyna interesować się jej osobą.

Kolejna powieść Paula Theroux, która powinna znaleźć się na mojej półce. No bo jak oderwać się od tak znakomicie napisanych książek? Jak przestać podróżować z ich autorem?

Tym razem Theroux odpowiada na pytanie jak podróżować mądrze. Ten zwolennik podróży w samotności, z jednym plecakiem, bez samolotu i z książką, która nie opowiada o odwiedzanym miejscu przybliża sekret dobrego podróżowania i dobrych o nim książek. 

Ale ta książka to nie tylko zbiór przykazań wytrawnego podróżnika, także refleksja nad tym, jak podrożowanie przekłada się na pisanie i jakie na pisarza czyhają pułapki. Theroux zdradza m. in., który ze słynnych autorów pisał o miejscach, w ktorych nigdy nie był, a który, choć w miejscu przeznaczenia przebywal krótko, zgrywał później eksperta.

Oczywiście zdaję sobie sprawę, że część z Was mogła już czytać wyżej wymienione tytuły, bo - przynajmniej te obcojęzyczne - znajdują się już listach książek czytanych na świecie. U nas niestety jeszcze daleka droga do ich wydania, co ma swoje plusy także:) Z tej racji znajdują się ona mojej liście książkowych małych marzeń:) Może i Wy znajdziecie coś dla siebie wśród wymienionych przeze mnie tytułów? A może macie swoje refleksje na temat wymienionych książek?


Okładki książek, jak i ich opisy zaczerpnęłam ze stron wydawnictw, prasy (Książki) oraz 
http://www.amazon.co.uk/