chude i tłuste stosy

Uzbierało się trochę książek w stos. Zamiast maleć - ciągle rośnie (ale to objaw znany większości książkomaniaków). Owszem miałam takie plany, że zacznę kupować jak zakończę wszystko to co rozpoczęłam, to co już rosło i zbierało się wcześniej (dużo wcześniej) ale z planów pozostało ledwie wspomnienie, a z ambicji nawet nie cień. Nie interesuje mnie to w sumie jakoś specjalnie ani nie martwi. Nie będę sprzeciwiać się naturze. Nie-kupowanie i nie-posiadanie jest wbrew mojej woli (tu chcę powiedzieć, że wpoiłam sobie system porównań – co gdzie po ile i czy potrzebne – bo jeśli znajduje się w mojej osiedlowej bibliotece to daruję sobie kupno, natomiast jeśli jest dostępne tylko w głównej … daruję sobie z kolei czekanie na nią i kupuję!). System ten posiada też podpunkty, które mówią o tym, że wolno kupić biografię bo ta się nigdy nie zestarzeje, wolno mi kupić Nabokova, Lessing i Nothomb, a uwzględniając punkt pierwszy McEwana.

Takie są moje zasady!

… a takie są moje stosy powstałe z niekonsekwencji i …nowych zasad :)

Stos chudy: (który wcale takie chudy nie jest, ale raczej książki w nim z tych „szczuplejszych”)

Amelie Nothomb Z pokorą i uniżeniem
Doris Lessing O kotach
J-P. Amette Kochanka Brechta (do wyzwania czytelniczego)
Laurent Gaude Słońce Scortów (również do wyzwania)
Vladimir Nabokov Nieprawe godło
Doris Lessing Trawa śpiewa
J.M. Coetzee Chłopięce lata
Wiesław Myśliwski Traktat o łuskaniu fasoli (do wyzwania)
Ian McEwan Niewinni

Ryszard Kapuściński Busz po polsku
Ryszard Kapuściński Podróże z Herodotem (na zawsze już w pamięci kojarzone z przerwą śniadaniową w pracy!)
J.M. Coetzee W sercu kraju
Doris Lessing Lato przed zmierzchem (kilka słów na dniach)

Ian McEwan Sobota

Stos gruby: czyli w praktyce ten niższy ale z moimi kochanymi cegłami :)

Artur Domosławski Kapuściński non-fiction (może jak ochłonę po lekturze – bo ochłonąć muszę - coś naskrobię)
G.G. Marquez Rzecz o mych smutnych dziwkach (no grubasem nie jest, ale format pasował do stosu :) )
Fiodor Dostojewski Bracia Karamazow ( w końcu na własność!)
Vladimir Nabokov Kęs życia … (cudna odskocznia, Nabokov dla początkujących, miłe dla oka i duszy opowiadania)
Marcel Proust W cieniu zakwitających dziewcząt (miało być do wyzwania, niestety nie przebrnę przez - tak poważne wtedy, a śmieszne dla mnie dziś - sceny – przepraszam … może kiedyś?)

Trochę czytania przede mną ale w końcu na brak czasu nie powinnam narzekać. Nie obiecuję rychłych recenzji, bo pewnie będę skakać z książki na książkę, znaną mi tylko (albo i nie) zależnością dla tych zmian.

Dołożę jeszcze coś, co widziałam w weekend i pod wrażeniem czego jestem do teraz. Autor widmo Romana Polańskiego, bo o nim mowa, trzymał mnie w takim napięciu jak dawno żaden inny film. I niech nikt mi nie mówi, że pochlebne słowa dla Polańskiego to tylko forma zadośćuczynienia! Nie dam sobie wmówić, że krytycy wypowiadają je tylko z powodu tego, że jeszcze nie tak dawno „opluwano” reżysera za coś co było tak dawno, stało się albo i nie, a jeśli nawet, winę można podzielić.