krótko o wielkiej małej Zosi - Świat (według) Zofii J. Gaardera

Mogę śmiało powiedzieć, że to książka, do której wracam co jakiś czas … ale nie będę oryginalna w takim stwierdzeniu ;) Za każdym razem też zastanawiam się, po co ja po nią sięgam? Nie wspomnę już o swojej pierwszej lekturze Świata Zofii, właściwie zniechęcona od kiedy ujrzałam na okładce dziewczynę z dość mrocznym spojrzeniem, mnóstwo przedziwnych symboli i opis na „zachętę”, że to filozoficzna przygoda. Ja i filozofia – to się wyraźnie gryzie! A jednak, jest coś magicznego w tej powieści, że sięgam po nią, co jakiś czas i za każdym razem odkrywam na nowo. Po każdej kolejnej przerwie zadziwia mnie jej niesamowicie przystępna treść, ta cudowna lekkość, z jaką została napisana i z jaką dzięki temu tak łatwo się ją czyta. Za każdym też razem czytając Świat Zofii uśmiecham się do siebie, cofam do czasów szkolnych, przechodzę z Zofią przez magiczny żywopłot, zapuszczam się w dalekie wędrówki po okolicznych lasach i z utęsknieniem wyczekuję kolejnej korespondencji … jak Zofia.

Dla tych, którzy jeszcze nie poznali książki Josteina Gaardera Świat Zofii to opowieść o piętnastolatce, którą poznajemy w chwili, kiedy wyciąga ona ze swojej skrzynki tajemniczy list. Ta korespondencja stawia Zofii Amundsen trudne egzystencjonalne pytania, następnie przeradza się w regularny korespondencyjny kurs filozoficzny podsyłany jej przez tajemniczego Alberta Knoxa. Nigdy wcześniej, nim odkryłam książkę filozofia nie dotarła do mnie w tak jasny i prosty sposób! Takiego nauczyciela można tylko Zofii pozazdrościć. Prostota listów, które Knox przesyła dziewczynce, wręcz dziecinne przykłady nie mogą nie zainteresować Zofii zagadnieniami filozoficznymi. Do tego wszystkiego dochodzi tajemnicza osoba Hildy, z którą od czasu rozpoczęcia korespondencji osoba Zofii Amundsen jest wiązana. Pojawiające się w domu Zofii niespodziewanie, nie wiadomo skąd przedmioty nienależące do dziewczynki są jak przynęty, które pomogą rozwiązać jej zagadkę istnienia.

Sokrates, Platon, Demokryt, Darwin czy Freud to tylko niektóre z postaci, jakie pojawiają się, jak bohaterowie, jak przyjaciele Zofii w książce. A przynoszący korespondencję pies jest symbolem i łącznikiem świata realnego z magicznym, z tą częścią życia, którego normalnie nie rozpoznajemy, nie zauważamy. Świat Zofii pozwala na chwilowe przeniesienie się do świata dziecięcych marzeń i małych, dziecięcych trosk. Ta powieść pozwala odnaleźć w sobie nastoletnią Zosię, która drzemie w każdym z nas!

Pozycja, która powinna być lekturą obowiązkową w szkole, załatwiającą kilka aspektów za „jednym zamachem”. W jakiś sposób bowiem uczy ona tolerancji, pozwala dostrzec, że świat to nie tylko telewizja i internet, zrozumieć, że nikt z nas nie jest sam na tym świecie i przede wszystkim w beztroski sposób uczy podstaw filozofii. Mnie urzeka za każdym razem, gdy po nią sięgam. A jak jest z Wami?

... w końcu coś kiedyś musiało powstać z niczego ;)

cytat pochodzi z książki