Dobre sąsiedztwo - Dziewczyna z sąsiedztwa E. Noble

Pierwsza moja myśl, jaka przychodzi mi do głowy w trakcie lektury, to ta, że książka Elizabeth Noble Dziewczyna z sąsiedztwa, to taka trochę współczesna amerykańska wersja książki Ucho od śledzia Hanny Ożogowskiej! Podobnie jak u Ożogowskiej bohaterowie książki mieszkają w jednym domu, może nie narzekają na brak przestrzeni życiowej, bo każdy z nich ma swoje mieszkanie i to nie byle jakie, ale podobnie żyją oni swoimi problemami, podobnie stanowią jedną rodzinę, choć bywa też, że nie zgadzają się w swoich poglądach.
Nowojorska kamienica na Manhattanie, zamieszkiwana przez najróżniejszych przedstawicieli społeczeństwa, emigrantów podążających za pracą, szczęśliwe rodziny, młodych małżonków i młodych ludzi, którzy szukają miłości. Najróżniejsze pochodzenie – od Anglików, których do NYC skierowała korporacja, przez Tajlandczyków zmuszonych sytuacja majątkową, a nawet Amerykanów z polskimi korzeniami - i stan majątkowy wszystko to tworzy barwny korowód postaci i losów. Każde piętro w tym domu to osobna historia, odrębny rozdział z życia tych ludzi. Hole, winda i ogród na dachu to miejsca, w których ci, początkowo obcy sobie ludzie zaczynają nabierać do siebie zaufania, poznawać się, dzielić problemami i pomagać sobie nawzajem. Każdy z nich jest inny, nie ma tylko bogatych, pustych amerykańskich rodzin z rozwydrzonymi dziećmi, które być może przychodzą jako pierwsze na myśl o drogiej amerykańskiej kamienicy. Za to jest cały przekrój uczuć jakie ogarniają czytelnika w trakcie lektury. Bo choć w gruncie rzeczy to książka radosna, nawet pokuszę się o stwierdzenie familijna, można też i wzruszyć się w trakcie jej czytania (ja na przykład popłakałam się jak przysłowiowy bóbr w …. nie zdradzę w którym momencie).
Chciałabym w tym miejscu narysować schemat, jaki przygotowałam sobie po przeczytaniu kilku stron książki, jednak moje słabe umiejętności graficzne i właściwie nijakie obycie z komputerem nie pozwalają na to (stąd zdjęcie mojego podręcznego schematu), jednak autorka książki na samym początku ułatwia nam sprawę, przedstawiając swoich bohaterów, jak w sztuce antycznej. I choć z tej listy możemy dowiedzieć się dużo o bohaterach i być może niektórzy mogą sobie wyrobić zdanie na temat książki, zdziwiliby się gdyby jednak nie dali ponieść się stereotypom i wciągnęli w lekturę. Dziewczyna z sąsiedztwa to radosna, lekka książka. Książka, która z pewnością oderwie od codziennej szarości życia. To książka z kategorii tych, które są w stanie zregenerować (przynajmniej moje) siły, nadwyrężone po zbyt ciężkiej lekturze. Jednak, to nie książka, którą szybką zapomnę, a pusta treść niczego nie wniesie do moich przemyśleń. Na pewno po książce Elizabeth Noble pomyśle nie raz, uśmiechając się przy tym, czy też przypominając sobie wzruszenia, które targały mną w trakcie lektury. Przez jej bez mała 360 stron zżyłam się z Gallagherami, Schulmanami, Jacksonem, Violet i innymi, poznałam prawie każdy zakamarek domu i rozkład pokoi w każdym mieszkaniu. Dziewczyna z sąsiedztwa była mi bardzo potrzebna i tak samo polecam ją wszystkim zmęczonym ciężkimi lekturami, szarością dnia codziennego i czytadłami, które nic nie wnoszą.