i po zmierzchu czyli Haruki Murakami

Po książki Murakamiego sięgałam wielokrotnie i pewnie większości z Was znane jest moje rozdarcie między chęcią czytania a niemożnością przebrnięcia. Nie wiem sama czemu po kilkudziesięciu stronach tak się zniechęcałam? Odnosiłam wrażenie, że właśnie to co mnie fascynuje w jego prozie – tajemnica i mroczne zakamarki psychiki ludzkiej, tak różne doświadczenia bohaterów, które generują ciekawą książkę - jednocześnie mnie odrzuca. I choć przeczytałam, a właściwie zaczęłam tylko kilka książek tego autora - Ślepa Wierzba i Śpiąca Kobieta, Tańcz, tańcz, tańcz, Norwegian Wood - to prozę Murakamiego odczuwam jako coś przystępnego i łatwego, bo pełnego współczesnych symboli charakterystycznych dla mojego pokolenia - motywy muzyczne i literackie, znane przecież dla większości z nas, piękne obrazy i fascynująca odległa kultura.
Po zmierzchu wzięłam do ręki przypadkiem – czy coś może dziać się przypadkiem? – chciałam w końcu przebrnąć choćby przez jedną książkę Murakamiego, a ta wydała mi się przystępna - jak każda od pierwszych stron;/ Pewnie sprzyjały też okoliczności, bowiem akurat nie miałam nic innego do czytania (hmm za plecami miałam księgarnię ale ten fakt przemilczę) a czekały mnie długie samotne chwile … przy kawie.
I pewnie gdyby nie fakt, że chwile wyczekiwania minęły przeczytałabym książkę do końca pochłaniając kolejne filiżanki kawy. Tak! Jest udało się wciągnęła mnie! Tylko czemu akurat ta, która jest inna od pozostałych, ta uznawaną za gorszą, łatwiejszą? Bez charakterystycznej dla niego tajemniczości bez podświatów przywodzących na myśl podzbiory ludzkich żyć i bez tej eksploracji świadomości. Ha! brakowało mi tego – możecie mi wierzyć albo nie ale chłonęłam książkę, bo czekałam na jakiś zakręt typowy dla Murakamiego!
W Po zmierzchu spotkamy dwie siostry – tę słabszą i uważająca się za gorszą Mari, jeszcze uczennicę i Eri modelkę – piękną dziewczynę. Razem z Mari poznajemy Takahashiego -studenta, oraz trzy kobiety, które prowadzą dom miłości - byłą zapaśniczkę i jej dwie współpracownice. A także informatyka z wielkiej firmy komputerowej, mafiozo i chińską prostytutkę, ciemne ulice i sny…
… nie mogę tak zupełnie ogołocić książki z tajemniczości – już sam fakt, że jej akcja toczy się od północy do świtu dodaje trochę z tej aury, plus Eri, która śpi od dwóch miesięcy.
Może zdoła mnie ta cząstka przenieść w świat książek Murakamiego? Może Po zmierzchu uda się mnie rozpędzić w stronę jego prozy?