"Wzdłuż drogi tylko cisza ..."

Nie mogłabym nie przeczytać, nie mogłabym nie odłożyć czytanej książki dla książki, którą dostałam w prezencie. Zawsze tak mam i tego nie zmienię. Ciekawość jest silniejsza od zasad. Dlatego też zabrałam się zaraz za lekturę książki, którą dostałam od Med-Oli. Nie ukrywam wiedziałam już wcześniej, że dostanę i zapoznałam się z recenzjami na jej temat, a że były same dobre, zachwalające książkę jako magiczną - tym bardziej nie mogłam doczekać się kiedy będę mogła zacząć ją czytać.
"Jedwab" Alessandro Baricco to książka o miłości, życiu i zdradzie, o marzeniach spełnionych i tych niedosięgłych. "Jedwab" jest wszystkim co potrzeba aby wyrazić miłość bo "Jedwab" wyraża miłość. I choć jak sam autor zastrzega „jest to historia dziewiętnastowieczna: aby nikt nie spodziewał się samolotów, pralek i psychoanalityków” to historię tę jednak można swobodnie wpasować w dzisiejsze techniczne społeczeństwo.
Czasami zatracamy miłość, wydaje się ona być, istnieć choćbyśmy o niej zapominali. Miłość to nie świat aby miała być wieczna, a zresztą i ten nie będzie istniał zawsze, chyba, że będziemy umieli ją pielęgnować, zauważać w natłoku codzienności.
Jednak to smutne, że dziś zamiast chuchać i dmuchać wolimy szukać nowych miłości, nowych podniet, sprawiać aby miłość była zawsze świeża poprzez jej wymianę. Nie w tym sztuka i nie w tym sens życia …
Herve Joncour przekonał się sam na własnej skórze, na własnym życiu jak ważna jest prawdziwa, pielęgnowana miłość. Jak „przyzwyczajeniem” można zabić miłość. Długą drogę przeszedł zanim pojął swój błąd, jednocześnie odkrywając właśnie tę jedyną….. miłość.
Nie będę opisywała treści książki, bo na tych kilkudziesięciu stronicach zapisano całe życie Herve’a i nie ma sensu streszczać już w cudowny sposób streszczonego.

"Jedwab" przypomniał mi niedawno czytaną książkę Marai'ego "Żar". Historię podobną. W równie piękny sposób streszczoną kwintesencję życia.
A z tej kwintesencji jak z dobrej esencji wydobywa się piękna historia życia.