Tajemnica pewnego znaczka, słodkiej kremówki i filatelisty cukrzyka czyli Zatrute ciasteczko, część pierwsza przygód Flawii de Luce Alan’a Bradley’a

Flawia. Kilkuletnia dziewczynka, która wzbudza takie emocje zarówno wśród dzieci jak i dorosłych. Flawia zapalona chemiczka, która nie może wprost oderwać się od probówek i palników. Wreszcie Flawia, którą czytają też, albo może przede wszystkim dorośli, czy to z powodu małego dziecka, które ciągle w nich drzemie, czy to z ciekawości, co też dziś serwuje się milusińskim. Nie ważne są powody, ważne jest, że Flawia de Luce potrafi przyciągnąć zarówno dzieci, jak ich rodziców. A jak duże jest zainteresowanie przygodami małej chemiczki, świadczyć mogą ciągle powstające nowe części jej przygód, które zaczęły się od Zatrutego ciasteczka.
Urokliwa okładka książki, którą zobaczyłam u Lilithin i interesująco brzmiący tytuł spowodowały, że i ja do swojego książkowego menu wprowadziłam Zatrute ciasteczko. Przyznam, że książka nie ma nic wspólnego z niestrawnością, choć myślę, że im czytelnikowi bliżej wiekowo do Flawii, tym lektura staje się przyjemniejsza. Jednak jeśli przymknąć oko, a lekturę, rozłożyć sobie w czasie, jak kremowe ciasto, którego nie jesteśmy w stanie od razu zjeść, może stanowić śmieszną i wartą poświęcenia czasu przygodę. O czym jest książka autorstwa Alana Bradleya? Już na samym jej początku dowiadujemy się, że i w dobrych domach, zamieszkiwanych przez trzy młode damy zdarzają się ciasteczka, które szkodzą. I, że w ogrodach tych młodych dam znajdziemy trupa, którego zresztą odkrywa osobiście Flawia i trafimy z nią do aresztu, że nie wspomnę o jej chytrych chemicznych eksperymentach. I z Flawią inspektor policji w Buckshaw odkryje tajemnicę zatrutej kremówki. Ponieważ przygody Falwii w Zatrutym ciasteczku, to kryminał, jak słusznie zauważyła Zosik, resztę informacji, które mogłyby ułatwić „schwytanie” ewentualnego mordercy pozostawię w tajemnicy.

Miłej lektury:)